Benim adım Ali…
Heyecanlı, arzulu, biraz afacan, biraz zıpır ama vicdanlı, ama duygulu, ama onurlu…
Öldürüldüm…
Zalim ellerle, küfürbaz sözler arkasına bıraktım canımı.
Ruhumu koparamadılar bedenimden. Zor oldu gidişim. Ardımdan milyonlarca yüreği tek yumruk yaparak gittim.
Benim adım Ali… 19 yaşında kaldım hep. Ne bir eksiğim, ne de fazla. Durdurdular zamanımı. Okulumu bitiremeden, bir sonraki şampiyonluğu göremeden ve baba olmayı bilemeden…
Yine de yılmadım, yine de usanmadım… Bedenimi aldılar ve gömdüler toprak altına. Ben inatla ruhumu taşırdım.
Şimdi sizin aranızda, beni savunuşlarınızda, bana akıttığınız göz yaşlarınızda ve sevgi dolu kalplerinizdeyim.
Bırakmayın davamın peşini. Vazgeçmeyin iyiliği düşlemekten.
Ben öldürüldüm… Dayakla, sopayla, tekme tokatla. Ne olur yuvama ateş atanları affetmeyin…
Bu dava böyle bitmez… Bu dava mahşerde de devam eder ve vicdansızlar elbet bir gün tüm yaptıklarını öder…
Benim adım Ali… Asla korkmayanından. Ölümle doğan, doğunca büyüyen ve tüm dünyaya seslenen 19 yaşındaki Ali…
Öldürüldüm… Babalığı tatmadan, şampiyonluğa varmadan ve mezun olamadan…
