Bir Gün Anne Olursam Diye… Şimdilik bu tarz bir düşüncem yok. “Bebek Ne Zaman?” sorusunu neredeyse her karşılaşmada soran aile büyüklerine inat uzun bir süre de düşünmüyorum.
Ama çok irdeliyorum. Bir gün ben de anne olursam nasıl bir anne olacağım, neler yapıp nelerden kısacağım gibi…
Şimdiden pek çok netlik oluştu bile kafamda. Hatta emin olduğum şey asla büyütmeyeceğim bu durumu.
Hayatımı sadece ona bakmaya adayarak o “20-25” yaşına geldiğinde onun yüzünden çökmüş bir anne olmayacağım karşısında.
Aksine dinç, kendini seven ve çevresine her daim olumlu ışıklar saçan bir anne olacağım.
Ona karşı duyduğum sevginin altında ezilmesine sebep olmayacağım en başta.
Geçen gün bir ünlü, oğlunun ayaklarını sırtına dayadığı bir fotoğrafının altına not düşmüştü. Çok hoşuma gitti. Sözler aynen şöyle; “Sırtıma yasladığın ayakların bilir misin ki yaşamda yürüyebilme sebebim. Bilme oğul bilme. Yük olur sana bile sana olan zaafımın derecesi. Annenim işte. Seviyoruz birbirimizi. Gerisi bende saklı…”
Bahsettiğim şey tam olarak bu işte. Sevgimin altında bırakmayacağım onu. Ezilip, kırılıp, yorulmasına engel olacağım. Sevmek kadar, onu huzurlu kılmanın da görevim olduğunu kabullenip kendimi sadece o varmış gibi adayıp, büyüdüğünde yüzüne bir bir yağdırmayacağım beklentilerimi.
Anne olunca anlarsın klişelerini, anne olup da bu şekilde davranmayanları göre göre çoktan çürüttüm bile ben.
Canı ne kadar istiyorsa yesin diyen nadir annelerden olacağım ve belki de bırak pislensin diyenlerden. Eşime de hep bunu söyleyeceğim. Biraz kaçırırsam hızımı uyar beni frenle diye gerekirse baskı yapıp o karmaşanın içine asla adım atmayacağım.
Büyük konuşmak değil amacım, sadece yaşlandığımda bana bakarken gözlerinin için gülen çocuklarımın olmasını istiyorum karşımda hepsi bu.
Off anne deyişlerine ağlamadan, sadece naif hislerle sevmek istiyorum. Onları bu aşk yükümle öldürüp, bana annelik yapmalarına sebep olmadan kavrayacağım içimde.
Korkuyorum olamazsam diye. Ama inatçıyım pek çok. Dediğimi yaparım ben edasıyla her durumdan sıyrılan benliğim bu savaşı da başarıyla kazanacak biliyorum.
Bir gün anne olursam şayet evladımı çok sevecek ama asla zorlanacağı yükleri taşımak zorunda bırakmayacağım…
Seveceğim işte… Hepsi bu kadar sade…
