“Yarın bir gün çocuğun olduğunda kediyi ne yapacaksın?”
Tanrım!
Beni çileden çıkartan sorularınız ve siz gerçekten canımı sıkıyorsunuz.
Hatta ve hatta hamile olduğunda kediyi başkasına ver teklifleri de…
Yemek yerken onun da masada olmasına “ııyyyy” diyebilecek cesareti gösterenlere de…
Hepsine gıcık oluyorum.
Tuvaleti pis olduğu zaman kakasını yapmayacak kadar titiz, ben ağlarken yanıma gelip bana şefkat gösterecek kadar duyarlı ve mide bulandırıcı gibi gelse de öldürdüğü böceği yemeyerek bana verip minnetini kendince ifade edecek kadar da sevgi dolu bir çocuğa o dediklerinizi yapamam efendim.
Bir hayvan ile yaşamanın, onu çocuğunuz gibi görmenin ne demek olduğunu bilmeyerek bana sıraladığınız cümleleriniz alın sizin olsun lütfen.
Bir gün anne olmaya karar verirsem şayet onlar bir arada yaşayacaklar ve onun ses dalgalarını dinleteceğim henüz karnımdayken bile.
En azından bir kedi ile kardeş olarak büyüyecek olan bebeğimin ileride bir eşeğe cinsel istek beslemeyeceğini ya da bir köpeğe tekme atmayacağını düşünüyorum.
Siz ve lanet fikirlerinizin büyütemediği hayvan sevgisinden yoksun ruhsuz çocuklarınız buyrunuz memleketin ağzına sıçsınlar.
Ama ne olur ben, kedim ve doğmayan bebeğim için karar verme hakkını kendinizde bulmayın.
Sevgiler.
Ezgi.
merve
çok sevdim 🙂
utopikkafa