Biliyorum… Ruhumun bu kalabalık dünyaya ait olmadığını fazlasıyla biliyorum… Toprak kokusu olmayan her yerden daha bir nefret etmeye başladım son zamanlarda. Paradan, kariyer uğruna perişan ettiğimiz hayatlarımızdan, her gün metroya yetişmek için milleti ezerek koşmaktan, koltuk kaygısı uğruna karşısındakini umursamadan zedeleyen insanlarla aynı ortamda barınmaktan fazlaca nefret ettim…
Ev tuttum mesela. Evleniyorum ya hani… Kaba tabirlerin neredeyse hepsini sıralayabilirim evin boyutu için. Yanlış anlamayın, çok seviyorum evimi ama emin olun üçüncü bir kişiye asla yer yok mutfağımda. Salonum desen hala koltuk bulamıyorum ufaklığı karşısında.
Aslında şükret diyorum içimden. Salaklaşma kızım şükret! İnsanlar ne halde yaşam savaşı veriyorlar. Bir işin var, aşın ve artık yuvan da…
-Peki ya Ege?…
-Yani Ege’de yaşayanlar?..
Her günü mandalina kokusuyla selamlayanlar? Denizi kızı, rüzgarı oğlu sayanlar? Ben aptal mıyım acaba? Neden çekiyorum ki arabaların pis dumanlarını ciğerlerime? Sigara içmemek bu memlekette gram tesir etmiyor bedene. Ağaç yeşili ne demekti unuttuk gibi bir şey. He pardon boya kataloglarında bahsediliyordu o renkten değil mi?
Tamamen saçmalık aslında yaşamak zorunda bırakıldığımız bu hayat. Ben bu düzene itiraz ediyorum ve an itibariyle tüm yaşantımı mutlu biri olmak için didinmeye adıyorum.
-Almasam da olur canım o mavi eteği, çıplak kalmam ya…
-Hem bugün de yeme Ezgi’cim dışarıdan… Git menemen yap evinde ama yeme o hamburgeri…
…ve daha nice gereksiz harcamayla sen de ömrünü harcama güzel ruhum.
Mutluluk tek hedefin olsun şu hayatta!
Bırak şu lanet olası plazaların bilmem kaçıncı katlarında müdür olma arzusunu. İyilik için çalış. İhtiyacı olan bütün hayvanlara yardım et mesela. Çiçek ek tabiat ana için. Dua et Rabbin ve güzellikleri için. Ne bileyim yahu yap işte bir şeyler. Ama sakın kapatma kendini bu para tuzağı yaşama.
Unutma tatlım… Önemli olan uzun yaşam değil asla! Bundan sonra tek hedefin; mutlu yaşayıp, mutlu yaşlanmak olsun…
Seni seviyorum Ezgicim. İnsan kendini sever mi deme. Mutluluğun ilk adımı önce kendini sevmekte…
Şimdi al kağıt kalemi eline, başla mutluluk listene… Sonra da gülümse… Düzelt çatık kaşlarını. Hadiii. Gülümse. Gü-lüm-se!..
🙂 🙂 🙂
