Biliyorum. Şimdi hepiniz bilgisayar başında, akşam olsa da gitsek tribindesiniz. Ben değilim valla. Hatta o hallerde olmadığım yetmiyormuş gibi bir de gittim mis gibi boğaz kokusuna attım kendimi.
Kıskandınız değil mi? Özür dilerim ama yapabilecek başka bir şeyim yoktu 🙂 An değerlendirmeli, keyiflerden keyif beğenmeliydim ve ben de Ortaköy’e gittim. Öyle iyi geldi, öyle huzur buldum ki…
Deniz kokusunu ciğerlerimde hissetmeye bayılıyorum.
Takılara, abajurlara, süs eşyalarına, sokak hayvanlarına hepsine doydum bu harika sokaklarda. “Sokakta Hayat Var” tabelası asarken ne de haklılarmış meğer… Ortaköy’de ne yapılır dersen tam olarak bu yapılır işte.
Sizin yerinize de bol bol soludum yosun kokulu denizi. Kumpir yemeyi de çok isterdim ama, gelin görün ki diyet halim hala eziyet etmekte bünyeme. Ama siz siz olun Ortaköy’de kumpir yemenin keyfini sürün.
Bunu okurken bana kızıyor olabilirsiniz. Ama biliyorum günü geldiğinde çoğunuz “ben de buradayım, sen bilgisayara çakılı kalmışken” şeklinde mesajlar atacaksınız 🙂 Ammaannn olsun böyle alalım öc olayını. Hepimiz an ve anılarımızdan keyif almaya, gülmeye ve güldürmeye gayret gösterelim yeter. Bugün ben girerim boğaz koynuna, yarın biriniz.
Bu şehir güzel şehir, bu şehir aşık olunası şehir. Bu şehirde bir Beyoğlu’nu gördüğünde tutamıyorum kalbimi bir de denizi izlediğimde.
Eyyy güzel İstanbul: öyle güzel, öyle cezbedicisin ki; iflahımı kurutsan da yine kopamıyorum seni sevmekten. Hep güzel kal sen ve hep bizim ol e mi?…
ıKıvılcım
BUsabah itibariyle geldim İstanbul a, tanımam bilmem sokaklarını. Samimi yorumlarınla şimdi atıyorum kafamı Ortaköy yollarına, ben de peşinden… koşup yakalarsam bir kumpir yedireyim diyorum. Sağol 🙂