Hayat kısa, kuşlar uçuyor…
Dün gittik. Tiyatro Gerçek eserlerinden en şahanesine. “Üstü Kalsın”… Cemal Süreya şiirlerine doyduk ve Hakan Gerçek oyunculuğuna bir kez daha hayranlık duyduk…
Enfes bir oyun, enfes bir oyunculuk ve tabi ki harikulade Cemal şiirleri…
Bir kez daha tanıdık bu aşık, bu yorgun, bu bitkin ve bu güçlü adamı. Bir kez daha doydu ruhumuz sanata ve bir kez daha sevdik o adamı…
Rakısındaki meze gibiydi seyirciler, sigara dumanını içimize çektik. Tek perdelik harika bir oyunda, ölmeyi bile çok sıradanmış gibi hissettik. Ağladık bir yerde… “Sizin Hiç Babanız Öldü mü?” diye dökülen dizelerde yüreğimizin içine kadar hissettik acıyı ve güldük kadını baştan çıkaran şuh sözlerdeki çaresizliğine.
Cemal Süreya bir iddia sonucu kaybettiği “y” harfini çok istemiyordu belli ki. Gitsin bir harf dedi ve bile bile girdi iddia içerisine belki. Sonra da “adımın bir harifini atıyorum” dedi… Kalabalıktan sıkılmış ruhuna fazlaydı tek bir “y” harfi.
Dün çok özeldi. Edebiyatı bir kez daha sevdim. Bir kez daha özledim Cemal’i. İyi ki gitmişiz dedim gece sonunda. İyi ki görmüşüm böyle bir eseri küçücük odada. İmkanınız varsa eğer siz de gidin. Sevin şiiri ve tiyatro eserlerini.
Gidecek birileri varsa içinizde şimdiden iyi seyirler olsun… Unutmayın; her ölüm, erken ölümdür… Gününüz aydın olsun…
