Affola. Geç gidebildim bu filme. Birinciyi daha ilk günden izlemiştim de, buna bir türlü nasip olmadı işte. Gitseymişim ya buna da gösterime girdiği ilk dakika. Ne diye gecikmişsem. Gülmekten çatlmama ramak kaldı pek çok sahnesinde. Hele o gizli mesajlar yok mu?
Oyunculuklar, senaryo, görsellik… Hepsine bayıldım. Ancak es geçemeyeceğim ki; Gülhan Tekin’in oynadığı karaktere ayrı bir hayranım.
“Allah bana şahin gözü vermiş. Uzaktan yakını, yakından uzağı her yeri görüyorum ben!..” Ah Gülhan… O bakışlar, o leş gülüş, o çirkin mimikler… Bunu yazarken bile aklıma gelen sahnelerle tekrardan gülme krizine giriyorum.
Demet Akbağ ve diğer usta sanatçılar için yazacak pek bir şey de yok aslında. Hepsi harika. Senaryo mis. Mardin’de yaşayan miniklerin filme kattığı enerji de olağan üstü. Seviyorum böyle işleri. Teşekürler Sermiyan MİDYAT… Kalbin gibi, eser imzan da pek güzel olmuş. Eline, yüreğine, emeğine sağlık…
